Van de verschillende grijsbruin gekleurde ganzen is de dwerggans de kleinste. Het is een vogelsoort die broedt in de dwergbomenzone (wilgen en berken'bos') tussen de arctische toendra en de taiga (naaldbos), dus in het hoge noorden. In Nederland is de dwerggans een bijzondere wintergast, die bovendien erg lastig te ontdekken is tussen andere, sterk op de dwerggans gelijkende, soorten als de kolgans. De soort maakt overal moeilijke tijden door. De dwergganzen welke in Nederland overwinteren zijn voor het merendeel afkomstig van een herintroductieproject in Zweden, uitgevoerd tussen 1981 en 1991.

In het uiterste noorden van Noorwegen en Finland, en in mindere mate Zweden, broedt de dwerggans, die voorkomt tot in Oost-Siberië.

Buitengebied, cultuurlandschappen, weilanden (uitgestrekt)

In de winter, wanneer de dwergganzen in Nederland verblijven, eten ze gras. Daartoe zoeken ze vooral goed bemeste weilanden op, met mals gras dat goed verteerbaar is en voldoende voedingsstoffen levert om de koude te overleven.

Foerageert in groepjes, vaak in families.

Over de trekroute van dwergganzen, vanuit de noordelijke broedgebieden naar het zuiden is nog erg weinig bekend. Wel is duidelijk dat dwergganzen zowel in Nederland als op de Hongaarse poesta's overwinteren.

Nederland is een belangrijk overwinteringsgebied, ondanks de relatief lage aantallen van de soort die binnen de landsgrenzen verblijven. De dwerggans heeft het in de broedgebieden al erg moeilijk; elke vorm van verstoring in de overwinteringsgebieden kan.

De dwerggans is een zeldzame wintergast, die nauwelijks opvalt tussen de enorme aantallen kolganzen waartussen deze soort zich vaak ophoudt. Elke winter worden zo'n 50 dwergganzen waargenomen.